วันอาทิตย์ที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2554

ครูดำรง คนขายถ่าน

    ครูดำรง เป็นผู้ชาย ครูสอนวิชา พลศึกษา สมัยฉันเรียนอยู่ ป. 5 ฉันเห็นครูอยู่บ่อย ๆ ถึงแม้ว่า
วันนั้นฉันไม่มีวิชาเรียนพลศึกษา  ส่วนใหญ่ครูจะแต่งชุดกีฬา และก็เห็นเป็นบางที ที่ฉันเห็นครูแต่งตัวเรียบร้อย ใส่เสื้อเชิ๊ต แขนยาวสีอ่อน ๆ หรือสีขาวและผูกเน็คไท กางเกงทรงสุภาพ
    เวลาที่ฉันเลิกเรียน แม่และพ่อฉันจะมารับที่โรงเรียน หรือบางทีก็ให้ฉันออกไปคอยตามจุดต่างๆ
ที่จะพบกันได้ง่าย
    วันหนึ่ง ฉันได้เจอกันแล้วกับพ่อและแม่ และในขณะที่กำลังเดินอยู่ริมทางอยู่นั้น สายตาฉันก็เห็น
ชายคนหนึ่งเดินเข็ญรถบรรทุกถ่านที่ใช้หุงข้าวและใช้กับเตาเพื่อปรุงอาหาร  มีหญิงสูงวัยคนหนึ่งเดิน
อยู่ข้าง ๆ ด้วย
      ฉันจำได้ว่า ชายผู้นั้นคือ ครูดำรง หญิงสูงวัยคนเดินข้างน่าจะเป็นแม่ของครู ทั้งสองมีเสื้อผ้าและหน้าตาเลอะเทอะดำไปด้วยถ่าน  จนเกือบจำหน้าครูดำรงไม่ได้
      ครูดำรงเข็ญรถบรรทุกถ่านผ่านหน้าฉันไป ...พอฉันได้สบตาครูเท่านั้น ฉันก็จำได้แม่นยำว่า เป็นครูดำรงแน่นอน แต่ครูก็ผ่านฉันไปแล้ว.....
       ช่วงวินาทีนั้น ฉันจึงเดินตามครูไปติด ๆ จนแม่ของฉันห้ามว่า จะเดินตามเขาทำไม  แต่ฉันก็เดินตาม
จนทัน  ครูดำรงหยุดเดินนิดหนึ่ง  แล้วหันหน้ามาทางฉัน   " สวัสดีค่ะ คุณครู " ครูดำรงยิ้ม และถามว่า
เธอเป็นนักเรียน ชั้นไหน ชื่อและนามสกุลอะไร  ฉันบอกครูเรียบร้อยแล้ว   ครูถามฉันว่า "เธอมาทักครู เห็นครูเดินขายถ่าน เธอไม่อายเหรอ"    ฉันตอบครูว่า อายทำไมเหรอคะ  มีอะไรน่าอายเหรอคะ
ครูดำรงยิ้ม พร้อมกับบอกว่า เธอเป็นเด็กดีมาก เธอมากับใครล่ะ ทำไมยังไม่กลับบ้าน .ฉันชี้ให้ครูดูว่าเดินอยู่กับแม่
 
        เวลาผ่านไป ฉันไปโรงเรียน ถ้าได้เรียนวิชาพลศึกษา ครูดำรงจะเข้าทักทายและยิ้มกับฉันบ่อย มาแอบดูในเวลาฉันเรียน พูดฝากครูด้วยกันให้ดูแลฉันเป็นพิเศษ คอยถามหาว่า ฉันมาเรียนหรือเปล่า มาถามว่าฉันเรียนดีไหม คะแนนเรียนเป็นอย่างไร        เดินผ่านและเห็นฉัน ครูเดินเข้ามาทัก
       วันหนึ่งฉันเห็นครูดำรงแต่งตัวหล่อมาก เสื้อแขนยาวสีขาวสะอาดตา ผูกเนคไทลาย ๆ สีเทาอ่อน กางเกงสีดำ  สุภาพมาก  ผิดกับวันที่ฉันเห็นตอนครูขายถ่านอย่างถนัดตา  ไม่มีสีดำของถ่านติดอยู่ที่เสื้อเลย
        ครูยิ้มและถามฉันว่า กินข้าวหรือยัง กินขนมไหม แล้วครูก็ยื่นเงินให้ฉัน บอกให้ไปซื้อขนมกิน
ฉันไม่อยากรับเงิน  แต่ครูก็ให้ฉันรับไว้จนได้
        เพื่อน ๆ ถามว่าครูให้เงินฉันทำไม แล้วทำไมเขาไม่ได้เงินจากครูบ้าง บางคนก็ถามว่า "เธอเข้าไปทักครูเธอเรียบร้อยกล้าทักครู ในขณะที่ครูอยู่ในสภาพไม่ดี  ครูเลยรักเธอเหรอ"

       จากวันนั้นเป็นต้นมา  เพื่อนนักเรียนห้องเดียวกันกับฉัน หรือห้องอื่น ต่างล้อว่า ฉันเป็นศิษย์ครูดำรง คนขายถ่าน ๆๆๆๆๆๆ  เมื่อเวลามีเรื่องมาแกล้งกัน ก็จะมีบางคนตะโกนเสียงดังว่า " อย่าไปยุ่งกับเขา
เขาเป็นศิษย์รัก ครูดำรงตัวดำคนขายถ่าน โว๊ย...."  
       
        ครูดำรงใจดี และเป็นคนดี ช่วยแม่ขายถ่านและไม่อายที่จะทำ แทนคุณแม่ ครูตั้งใจสอนเด็ก
และครูมีเมตตากับเด็ก ที่ประพฤติดี และเคารพนับถือครู......." อย่าไปยุ่งกับเขา เขาเป็นศิษย์รัก ครูดำรงตัวดำคนขายถ่านโว๊ย....
         ฉันไม่อยากให้ครูดำรงได้ยินคำเหล่านี้เลย........