ครูสมศรี สอนวิชาภาษาไทย สมัยฉันเรียนชั้นมัธยมปลาย ครูเป็นคนมีระเบียบ การเขียน พูด การออกเสียงภาษาไทย ต้องถูกต้อง ไม่เช่นนั้นครูจะไม่ผ่านการตรวจการบ้านให้โดยเด็ดขาด
ความเคร่ง ในวิชาและการสอน ทำให้ฉันและเพื่อน ๆ ต้องระมัดระวังเวลาเขียนหนังสือ ต้องตรวจทานให้ถูกต้อง ทั้งตัวสะกดการัน วรรณยุกต์ และการเขียนตัวอักษรหากตัวใดมีหัวเข้าออกก็ต้องเขียนให้ถูกต้อง.....
ครูสมศรีทั้งสอน พร้อมปลูกฝังให้รักในภาษาไทยเพราะเป็นภาษาของเรา....ซึ่งฉันประทับใจมาก.
ฉันได้จดจำคำสอนและ นำมาใช้ในชีวิตประจำวัน ฉันระลึกถึงครูสมศรีเสมอมา ขอกราบขอบพระคุณครูสมศรี มา ณ โอกาสนี้
ครูสมศรีเป็นครูที่ฉันรักมากคนหนึ่ง เพราะพฤติกรรมที่ฉันเห็น.. ครูเป็นคนที่มีจิตวิญญาณแห่งความเป็นครูอยู่เต็มตัว ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง รักศิษย์และหวังดีแก่ศิษย์ทุกคนอย่างเสมอภาค......
ปิ่นทองเป็นเพื่อนฉันคนหนึ่ง เขาเป็นคนขี้เล่นแบบเด็กซุกซน มักจะล้อเล่นกับเพื่อน ๆ ในห้องเรียนอยู่เป็นประจำ บางวิชาไม่ค่อยสนใจการเรียน มัวแต่กระซิบคุยให้เพื่อน ๆ ฟัง ในขณะที่ครูกำลังสอน....
วันหนึ่ง ครูสมศรีได้สั่งบทเรียนให้ไปอ่าน และจะทำการทดสอบบทเรียนตามที่สั่ง ครูจะเก็บผลการทดสอบไว้เป็นคะแนนเก็บ...
.เมื่อถึงเวลาเข้าห้องสอบ ทุกคนต่างเตรียมตัวกันอย่างเต็มที่ ครูสมศรีจัดให้มีที่นั่งที่ห่างกันพอสมควร ปิ่นทองนั่งอยู่แถวกลางห้องเรียน ห่างกับฉันไม่มากนัก พอมองออกไปนอกห้อง ฉันก็จะพบปิ่นทองอยู่ในสายตาพอดี
เมื่อครูแจกข้อสอบ และให้ลงมือทำ....ทุกคนทำข้อสอบอย่างเคร่งเครียด ฉันสังเกตเห็นปิ่นทอง นั่งก้มหน้า ตัวงอ บางครั้ง ก็กระสับกระส่าย เหลียวมองทางโน้นที ทางนี้ที และบางทีก็เหลียวมองครูที่กำลังนั่งคุมสอบอยู่ที่โต๊ะ...
ครูสมศรีลุกขึ้นจากโต๊ะ เดินมายัง ปิ่นทอง "เป็นไง ทำไม่ได้เหรอ ไหนขอดูหน่อย ทำถึงไหนแล้ว" ครูพูดพร้อมกับหยิบกระดาษคำตอบของปิ่นทองขึ้นมาดู "อ้าว นี่เธอทุจริตนี่ เธอเอาคำตอบมาลอก ใช้ไม่ได้ เธอทำอย่างนี้ไม่ได้ "
ฉันเห็นปิ่นทองหน้าซีด แต่ตาของเขาดุมาก ครูสมศรีนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ครูจึงพูดว่า " ครูจะเปลี่ยนข้อสอบให้เธอใหม่ หรือเธอจะให้ครูปรับตกเลย เอาไหม"
ปิ่นทองลุกขึ้น พูดกับครูสมศรี "เอาข้อสอบใหม่" ปิ่นทองพูดห้วน ๆ .ครูสมศรีเดินไปที่โต๊ะ หยิบกระดาษข้อสอบให้ปิ่นทอง คงเป็นข้อสอบคนละแบบกันกับฉบับเดิม...
ปิ่นทองรับข้อสอบใหม่จากครูสมศรี และขยำกระดาษคำตอบเดิมอย่างแรง ต่อหน้าครูสมศรีแล้วเขวี้ยงกระดาษ ลงบนพื้นห้อง ฉันเห็นครูสมศรีหน้าแดงอาจเป็นเพราะโกรธ
แต่ครูก็พูดเสียงนิ่ม ๆ ว่า " ปิ่นทอง ทำไมทำกริยาอย่างนี้ กับครู....."
การสอบสิ้นสุดลง ช่วงเวลาที่ครูจะบอกคะแนนและเฉลยข้อสอบ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก
ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่พวกเราทุกคนเคยเป็นอย่างนี้ คะแนนที่ได้จะมีความหมายกับผลสอบภาคปลายมาก
ครูสมศรีเฉลยคำตอบให้ทุกข้อ และเรียกให้นักเรียนตอบคำถามทุกคน แต่จะเว้นปิ่นทองไว้คนหนึ่งเสมอ ๆ และครูก็จะบอกคะแนนว่าใครได้เท่าไร เว้นไว้แต่ ปิ่นทองเพียงคนเดียวทึครูไม่สนใจ
หมดชั่วโมงสอน....ต่างคนต่างดีใจ ถามกันไปมาว่าใครได้คะแนนเท่าไร ฉันเห็นปิ่นทองหน้าเศร้า ไม่พูดคุยกับใครสักคน
ทุกครั้ง เมื่อครูสมศรีเข้าสอน ครูจะไต่ถามบทเรียนตั้งคำถามให้นักเรียนตอบ ทุกคนจะได้ตอบ เว้นแต่ ปิ่นทอง ที่ครูสมศรีทำเหมือนเขาไม่อยู่ ไม่มีในห้อง...... ปิ่นทองเริ่ม เศร้า เหงา เวลาเรียนวิชาของครูสมศรี เหมือนไม่มีกระจิตกระใจจะเรียน เพื่อน ๆ ไม่มีใครกล้าเข้าหน้า ปิ่นทอง
หลายวันต่อมา ในชั่วโมงครูสมศรี เมื่อครูเข้ามาในห้องนั่งโต๊ะแล้ว ฉันเห็นปิ่นทองเดินไปหาครูสมศรี ฉันเองก็ระแวงว่า จะเกิดอะไรขึ้นอีก ปิ่นทองจะทำกริยาไม่ดีอะไรกับครูสมศรีอีก...
แต่ภาพที่เห็น คือปิ่นทอง นั่งคุกเข่าลงข้าง ๆ ครูสมศรี แล้วพูดอะไรกับครูสมศรี อย่างเรียบร้อย
บรรยากาศภายในห้องเรียน เงียบสงบ แต่ฉันก็ไม่ได้ยินว่าปิ่นทองพูดอะไร...... ครูสมศรีพูดอยู่นานพอสมควร แล้วปิ่นทองก็ยกมือไหว้ครูสมศรีอย่างเรียบร้อยที่สุด เท่าที่ฉันเคยเห็นปิ่นทองไหว้คนอื่น ๆ และ
ครูสมศรีพยักหน้ารับไหว้ด้วยรอยยิ้ม.....
ต่อมาเมื่อครูสมศรีเข้าสอน ครูก็จะเรียกให้ทุกขึ้นตอบคำถาม ไม่เว้นปิ่นทอง ครูยิ้มแย้มสดใสกับนักเรียนทุกคน ไม่มีใครซักถามเรื่องของปิ่นทอง และครูสมศรีก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องที่ผ่านมา.....
เวลาสอน ครูจะเรียกฉันและทุกคน ด้วยการเรียกชื่อ เหมือนกับเรียกปิ่นทอง " ปิ่นทองเธอตอบคำถามครูซิ...."
วิชาภาษาไทยของครูสมศรี บรรยากาศการเรียนการสอนเต็มไปด้วยความสดชื่น อบอุ่นกรุ่นไปด้วยความเมตตา ฉันไม่เบื่อเรียน ไม่ง่วง ไม่กลัวเวลาต้องลุกขึ้นยืนตอบคำถามครู ไม่เบื่องานที่ครูสั่งให้ทำ อยากร่วมกิจกรรมเรียนกับครู วันใดที่ครูสมศรีไม่มาสอน ฉัน ปิ่นทองและเพี่อน ๆ รู้สึกเสียดายและคิดถึงครูสมศรีมาก
เมื่อรู้จักผิด ยอมรับผิด รู้จักการขอโทษ ....ครูสมศรีก็จะสอนบอกสิ่งดีและไม่ดี และให้อภัยศิษย์
ฉันจำเหตุการณ์นี้ได้ดี นี่แหละ จิตวิญญาณครู ที่ชื่อ "สมศรี"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น